بهیته دشت وصحراره همه شو

قناری جا ن بخوون درد مره تو

هوا سرده بیئمو ورف و وا رش

و نه من کو چه ها ره هکنم سو

دل من کو ه ِ با لا ا ر غو و نه

به جنگلها بها ر ِ پر ُ جو و نه

زنه تش سینه ها ی پا پلی ره

گل ور شو ر و حا ل بلبلو نه

فنر دس شومه شوها با کله جار

کشمه لیسکو ن ظلمت تا ر

سرومه وقتی ا فتا ب هکنه سو

بو ینم ر نج و زحمتها هد ا بار

بو نه روزی جهون ره گل بوینم

بنفشه د شت و صحرا ها بچینم

پرهیر م با کبو تر آ سمو نها

هنیشم د ر کنا ر نا ز نینم

تابستان 1370