تودَنی سره چه سرده،شوگلاره پرهکرده
دل کوترا ی معصوم ، به مث خزون زرده
***
تو بها ر بی خزو نی ،روح چشمه ها روُنی
تن هر شقا یق کو ه ، مث رو شنا ی خونی
***
به رو تا که پر بهیریم، کوه ودشت ودربهیریم
سفر ستا ره ها ر ه ، به سحر به سر بهیریم
***
همه از توء دل من، که هدا ئه گُل گِل من
تر ه تا بدیمه خو رشید ، همه بیه منز ل من
***
مره عاشقت هکردی، به سپید ه دم بَوردی
دلمه به ورف ووارش ، چه تشی بپانکردی
***
توبخون من دوسی ،سحرو ستاره هسی
تتی ِ انار کو هی ، کِنه از تو رقص مستی
***
گل سرخی در دلم تو،دنی کوه ودره ها بو
به توء صوایی خورشید،دنه باغ عالمه سو
***
تودَنی سره چه سرده ،شوگلا ره پر هکرده
دل کوترای معصوم ،به مث خز ون سرد ه
هلند 1996
این شعر بروزن عروضی رمل مثمن مخبون مکفوف
فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن سروده شده است
