تودَنی سره چه سرده،شوگلاره پرهکرده

دل کوترا ی معصوم ، به مث خزون زرده

***

تو بها ر بی خزو نی ،روح چشمه ها روُنی

تن هر شقا یق کو ه ، مث رو شنا ی خونی

***

به رو تا که پر بهیریم، کوه ودشت ودربهیریم

سفر ستا ره ها ر ه ، به سحر به سر بهیریم

***

همه از توء دل من، که هدا ئه گُل گِل من

تر ه تا بدیمه خو رشید ، همه بیه منز ل من

***

مره عاشقت هکردی، به سپید ه دم بَوردی

دلمه به ورف ووارش ، چه تشی بپانکردی

***

توبخون من دوسی ،سحرو ستاره هسی

تتی ِ انار کو هی ، کِنه از تو رقص مستی

***

گل سرخی در دلم تو،دنی کوه ودره ها بو

به توء صوایی خورشید،دنه باغ عالمه سو

***

تودَنی سره چه سرده ،شوگلا ره پر هکرده

دل کوترای معصوم ،به مث خز ون سرد ه

هلند 1996

این شعر بروزن عروضی رمل مثمن مخبون مکفوف

فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن سروده شده است