۱۳۹۱ مرداد ۲, دوشنبه

شعر مازندرانی


۱۳۸۸ آذر ۱۴, شنبه

شعر مازندرانی - مهدی یعقوبی


مه دل تنگه مه دل تنگه مه دل تنگ
ز مین وآ سمون سنگه همه سنگ
نزنه سر چی وسه نور خورشید
تلا و نگه    تلا و نگه   تلاونگ

۱۳۸۸ فروردین ۱۴, جمعه

بتوء که گل قشنگه


سحری تر ه د واره که پرهدی کوتراره
به هوای نو بها ر ه کَشه ز مه تا ستاره

بتوء که گل قشنگه و طنم خوش آب ورنگه
بتوء نفا ر ِ با لا تلا هی به و نگ و و نگه

مث اون شقایق کوه د نی دشت ود ره ها بو
دلمه هوای و ا رش دنی نصفه های شوسو

تو صدای لَله و ا یی د ل عا شق ِ د وا یی
لب تشنه مره ا و د ل ِ غر بتم هد ا یی

بتوء که رُونه لاله کِنه قمر ی نا له نا له
ا ِسپه اِسپه کوتر من به سحر به پرّوباله

توقشنگی ِ گلی تو نفسا ی سنبلی تو
به صوایی تا نماشون به نوای بلبلی تو

مث ا بر بیقراری سر ِمن ستاره واری
اگه عطر تونواشه د َنیه جهون بهاری


تابستان 1370

۱۳۸۷ اسفند ۱۴, چهارشنبه



تره برماه و خو ر شید وستاره

برنگ و ر و ی گلها ی بها ر ه

به جیک وجیک میچکاهون سرِدار

نلی هر گز مر ه تنها د و ا ر ه







بَو ین صبحه کبوتر بَیته ای پر

بنفشه کو ه وصحرا ها بَزو سر

د َپیته آسمونها بو ی گلها

نَون در ِ برو بیرون مه د لبر






سیو ابر آسمو ن ر ه شو هکرده

به یخبند ون گل ِگلد و ن بمر د ه

زمستو نه به رو روشن هکن تش

وگرنه زند گو نی سر د ه سر د ه





صوا یی گل بچینم د سه دسه

به های وهای چپونون ته وسه

سِرومه دشت وصحراهای خاموش
ِ
بونه دستم به تو ر و ز ی برّسه
.
این دوبیتی ها درتابستان 1370سروده شده است .

۱۳۸۷ بهمن ۱۳, یکشنبه


بهیته دشت وصحراره همه شو

قناری جا ن بخوون درد مره تو

هوا سرده بیئمو ورف و وا رش

و نه من کو چه ها ره هکنم سو



دل من کو ه ِ با لا ا ر غو و نه

به جنگلها بها ر ِ پر ُ جو و نه

زنه تش سینه ها ی پا پلی ره

گل ور شو ر و حا ل بلبلو نه



فنر دس شومه شوها با کله جار

کشمه لیسکو ن ظلمت تا ر

سرومه وقتی ا فتا ب هکنه سو

بو ینم ر نج و زحمتها هد ا بار



بو نه روزی جهون ره گل بوینم

بنفشه د شت و صحرا ها بچینم

پرهیر م با کبو تر آ سمو نها

هنیشم د ر کنا ر نا ز نینم


تابستان 1370

۱۳۸۷ دی ۱۶, دوشنبه


هدائه گل تتی فصل بها ر ه


د ل قمر ی ِعاشق بیقر ا ر ه


من ا ّما بی توپاییزه سراسر


د َنیه آ سمو نم یک ستا ره






***




دَ را ره وا هکن سو ت قطاره


اِ نه گرمی بیا ر ه خانه هاره


بَوین اوبَیه ورفا ی ز مستون


دواره دشت وصحرا لا له زاره










۱۳۸۷ آذر ۱, جمعه

مازندرون من


توخاک گلهایی ، الوک شوهایی

ستاره صبحی ، صفای دریا یی


نماشون صحرا ، مره دنی تو پر

گلای خورشیده ، اِلنی تومه سر


بهشت ایرونی ، بهار در پاییز

به عشق زیبایت ، دلم بیه لبریز


ته صبح آبیرنگ ، ته چشم آهو ها

ته تتی نا ر نج ، به کوچه ها شوها


توچشمه نوری ، به قلب عاشقها

بزوئه ازتونوج ، مه دل شقایقها


هوااگه و ا رش ، هوا اگه اِ فتاب

همیشه توسبزی ، مه دل بَهی مهتاب


کَشه زمه ازدور ، تره شه دل مازون

فراق توسخته ، مه دل بهیه خو ن
.
این شعر درسال 1370سروده شده است